Systemy rozkładania narożników – podpowiadamy, jaki wybrać

Kanapa, sofa lub narożnik z funkcją spania to bardzo popularne rozwiązanie. Sprawdza się nie tylko w domach, gdzie salon jednocześnie pełni rolę sypialni. Taki mebel przydaje się także w sytuacji, gdy postanowisz przenocować gości. Jeżeli planujesz kupić taką sofę, powinieneś zwrócić szczególną uwagę na kilka parametrów, takich jak twardość i wytrzymałość materaca, obecność pojemnika na pościel czy system rozkładania. Wybór tego ostatniego zależy m.in. od sposobu używania kanapy. Jeżeli będzie się jej używać na co dzień, warto wybrać mechanizm łatwy w obsłudze, a do tego trwały. W przypadku sporadycznego korzystania z funkcji spania niekoniecznie akurat te cechy okazują się najważniejsze. Warto wiedzieć, że każda opcja posiada zarówno zalety, jak i wady. Aby ułatwić znalezienie mebla spełniającego Twoje indywidualne potrzeby oraz oczekiwania, postanowiliśmy omówić najpopularniejsze systemy rozkładania sof. Zapraszamy do przeczytania artykułu.

System rozkładania DL

Jest to jeden z najczęściej stosowanych i najprostszych mechanizmów. Spotyka się go zarówno w sofach, jak i narożnikach. Rozkładanie polega na lekkim uniesieniu siedziska do góry, wysunięciu go i oparciu na podłodze, a następnie opuszczeniu oparcia. W ten sposób zyskuje się stosunkowo dużą powierzchnię do spania. W porządnie wykonanych meblach jest ona całkowicie płaska, ponieważ oba tworzące ją elementy są do siebie idealnie dopasowane pod względem wysokości. Siedzisko oraz oparcie posiadają wypełnienie przystosowane do korzystania z niego w pozycji leżącej, bez ryzyka późniejszych problemów z kręgosłupem. To wszystko gwarantuje bardzo dobre warunki do spania. Do największych zalet, które posiada system rozkładania DL, trzeba zaliczyć obecność pojemnika na pościel. Można się do niego dostać, gdy siedzisko jest wysunięte, a oparcie podniesione. Należy jednak starannie gospodarować tą przestrzenią, ponieważ przepełnienie komory grozi blokowaniem, a nawet uszkodzeniem znajdującego się tam mechanizmu.

System rozkładania Puma / Leopard

To rozwiązanie spotykane w narożnikach, będące w zasadzie wariacją systemu DL. Nieco bardziej złożony mechanizm pozwala na jeszcze prostsze rozkładanie i składanie mebla. Przystosowanie go do spania odbywa się praktycznie za pomocą jednego ruchu. Wystarczy wysunąć siedzisko – identycznie, jak w przypadku mechanizmu DL – unosząc je lekko do góry i ciągnąć ku sobie, a następnie opuszczając na podłogę. Podczas wykonywania tej czynności, druga część powierzchni do spania automatycznie podnosi się do góry. W złożonym meblu znajduje się ona pod siedziskiem, natomiast po rozłożeniu unosi się do tego samego poziomu, tworząc równą płaszczyznę do spania. Taka konstrukcja sprawia jednak, że pod siedziskiem nie może znaleźć się pojemnik na pościel. Producenci umieszczają go w szezlongu, czyli drugiej, nierozkładanej części narożnika, którą trzeba podnieść go góry. Oznacza to, że o ile sam system rozkładania Puma, znany też jako Leopard, pozwala rozłożyć kanapę w dosłownie kilka, kilkanaście sekund, to konieczność wyjęcia pościeli z osobnej komory wydłuża czas słania łóżka i trzeba do tego więcej wysiłku.

System rozkładania Delfin (szufladowy)

Kolejny mechanizm spotykany głównie w narożnikach. Jego sposób działania jest zupełnie inny od wyżej opisanych. W tym przypadku spod siedziska wysuwa się „szufladę”, a następnie za pomocą uchwytu podnosi się dodatkową powierzchnię do spania, zrównując ją z siedziskiem. Z reguły jest to wysiłek porównywalny do systemów DL i Puma, co oznacza, że większość użytkowników nie będzie miała problemu z codziennym rozkładaniem oraz składaniem mebla. Taka konstrukcja sprawia jednak, że wysuwany element przesuwa się po podłodze na specjalnych kółkach, co stwarza pewne zagrożenie dla posadzki, jeśli ta jest podatna na powstawanie zarysowań. Można temu zapobiec ostrożnym rozsuwaniem lub ustawiając narożnik na dywanie. System rozkładania Delfin nie pozwala na umieszczenie komory do przechowywania pościeli pod siedziskiem, dlatego znajduje się ona w szezlongu. Zaletą tego rodzaju kanapy jest duża, stabilna i wygodna powierzchnia do spania.

Belgijski system rozkładania (sedak)

Automat belgijski, tzw. sedak, można określić jako połączenie sofy z łóżkiem polowym. Jak to działa? Najczęściej w taki sposób, że siedzisko kanapy się zdejmuje, a następnie wysuwa ze środka rozkładany stelaż z materacem. Konstrukcja ta częściowo opiera się na obudowie sofy, do której jest przymocowana, a po części na składanych nogach, podobnych do tych stosowanych w polowych łóżkach. Jest to jedno z lepszych rozwiązań, jeśli szukasz mebla wypoczynkowego, który będzie jednocześnie pełnił funkcję łóżka. Stosowany tu materac jest zwykle wygodniejszy w porównaniu z powierzchnią do spania z wcześniej opisanych systemów, która musi sprawdzać się także jako siedzisko. Belgijski system rozkładania ma jednak jedną dość istotną wadę związaną z jego konstrukcją. Sposób chowania stelaża oraz brak szezlonga powoduje, że wewnątrz mebla nie można przechowywać pościeli.

Włoski system rozkładania

Jeżeli chodzi o systemy rozkładania narożników, to rzadziej stosowanym rozwiązaniem okazuje się mechanizm znany jako stelaż włoski. Rozkładanie w tym przypadku polega na odpowiednim pociągnięciu oparcia łukowym ruchem, aż dotknie podłogi. Podczas tej czynności oparcie i siedzisko ulegają złożeniu, a ze środka mebla wysuwa się pełnowymiarowy materac na stelażu. Jest to jedyny, oprócz belgijskiego, system w tym zestawieniu, gdzie siedzisko nie wchodzi w skład powierzchni do spania. Zaletą takiego rozwiązania jest to, że wypełnienia siedziska i materaca mogą być różne – to pierwsze przystosowane bardziej do siedzenia, natomiast drugie zapewniające najlepsze warunki do spania na co dzień. Włoski system rozkładania posiada jednak taką wadę, że powierzchnia do spania jest mniejsza w porównaniu z narożnikami podobnej wielkości z innym mechanizmem. W przeciwieństwie do sedaków kanapa tego typu posiada szezlong z pojemnikiem na pościel.

Zobacz: MEBLE DO SALONU